Πέρασε αρκετός καιρός (3 χρόνια) από το τελευταία άρθρο και
όλο έλεγα στο ενδιάμεσο διάστημα, πρέπει να γράψω κάτι… και ποιο θα είναι αυτό;
έχουμε μιλήσει για τεχνικές, για
ψυχολογία, για εξοπλισμό, σχεδόν για όλα...
Τους τελευταίους όμως μήνες, μου έχει γεννηθεί το ερώτημα:
Γιατί τα τελευταία χρόνια τα score
δεν αυξήθηκαν στην Ελλάδα και είτε παραμένουν σταθερά, είτε είναι με τάση προς τα
κάτω;
Που μπορεί να οφείλεται το γεγονός, καθώς τεχνολογικά ο
εξοπλισμός είναι ανώτερος (τόξα, ελάσματα, χορδές κλπ) και οι προπονητικές γνώσεις
περισσότερες (βλέπε Προπονητές και αθλητές με εμπειρία που εκπαιδευτήκαν, με
περισσότερα άρθρα videos,
σεμινάρια κλπ)
Όλα είναι πλούσια, αλλά τα score σταθερά ή
χαμηλότερα… τι συμβαίνει αυτή την εποχή;
(τις γκρίνιες όλοι τις γνωρίζουμε, τις αναφέρω αλλά δεν θα
σταθούμε σε αυτές, πχ. Συνδρομές, προπονητήριο, αγώνες, σε όλα οικονομική συμμετοχή..)
ναι είναι οικονομικά δύσκολες οι εποχές και πρέπει να βρεθούν τρόποι.. αλλά δεν
είναι αυτές που κόβουν τα score
!!!!
Το ίδιο φυσικά φαινόμενο απόδοσης, παρουσιάζεται και σε άλλους
χώρους είτε αθλητικούς, καλλιτεχνικούς, τεχνολογικούς κλπ. Βλέπουμε κάποιες
περιόδους κορύφωσης και κάποιες με συντηρητική πτώση.
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα μετά από τόσα χρόνια, με τόση
γνώση και τεχνολογία να βλέπαμε θαυμαστή άνοδο.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα βάλω σαν πρώτη αιτία «το κίνητρο». Τα περισσότερα πράγματα
στην εποχή μας, έχουν συνδεθεί με το τι θα κερδίσω; (χρήμα, δημοσιότητα,
αποδοχή) και το πώς νιώθω ή συνεργάζομαι έχει χαθεί…
Και πάμε στην ουσία, γιατί ρίχνω; Πως νιώθω; Νικάω τον άλλον
ή τον εαυτό μου και εάν ναι, πρέπει να νικάω;
ή απλά ρίχνω γιατί μου αρέσει πολύ η όλη διαδικασία;
ή γιατί, η αίσθηση είναι μοναδική και όταν γίνεται και με άλλους
ανθρώπους που αγαπούν το άθλημα, είναι ακόμη και πιο όμορφα !
Τα κίνητρα μπορεί να είναι προσωπικά και να διαφέρουν, αλλά
νομίζω πάνω κάτω όλοι το ίδιο κατά βάθος θέλουν !
Επίσης όλοι μπορούν να το καταφέρουν, αλλά ίσως δεν είναι
τόσο ξεκάθαρο μέσα τους..
Αυτό που παροτρύνω για άλλη μια φορά όλους τους συναθλητές
είναι ότι μπορούν !
Εάν αγαπάς το τόξο σου, μπορείς και εσύ !
Απόλαυσε όλη την διαδικασία, όλη την συμμετοχή και μόνο
χαρές και νίκες εσωτερικές θα έχεις και πάντα θα μαθαίνεις !
Είμαι πολύ κατά, ότι στον αθλητισμό είναι περισσότερες οι
στεναχώριες από ότι οι χαρές… Μέγα λάθος ! οι στεναχώριες ορίζονται από
κάποιους για το εάν θα είσαι ο πρώτος; Επειδή κάποτε επινοήθηκε ότι πρέπει να
ξεχωρίζει ο ένας;
(θυμίζω το παιδικό παιχνίδι μουσικές καρέκλες… που κάθε φορά
πρέπει να φεύγει ένα παιδί από το παιχνίδι και στο τέλος να έχουμε έναν νικητή
και πολλά παιδιά να έχουν στεναχωρηθεί που «έχασαν..» ενώ πολύ απλά μπορούμε να
αντιστρέφουμε τους όρους και να αφαιρούμε μια καρέκλα αντί για ένα παιδί και να
μάθουμε στα παιδιά την συνεργασία.. και να έχουμε στο τέλος, όλα τα παιδιά
νικητές με την συνεργασία τους να καθίσουν σε μια καρέκλα… τα χαμόγελα
περισσότερα !!!!)
Όλα είναι, από ποια όψη τα βλέπεις… «εσύ βλέπεις από την
μεριά σου τον αριθμό 9 και εγώ από την απέναντι μεριά, τον ίδιο αριθμό σαν 6»
και οι δύο δίκαιο έχουν και οι δύο νικητές είναι εάν μιλάμε για «νίκες»
Οπότε κατά βάθος, όλοι είναι ξεχωριστοί και όλοι νικητές
!!!!
Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποιες σκέψεις, να
συνεργαστούμε όλοι για να ανέβουν τα «score» σε όλα τα επίπεδα;
Καλές βολές και συνεργασίες σε όλους J
