Νικητής είναι το μυαλό…

- Στα, πολύ δικά μας.... Και να φανταστείτε ότι πέντε ημέρες πριν το αγώνα, έλεγα να μην 'κατέβω' να αγωνιστώ, διότι η ψυχολογία ήταν πολύ άσχημη, γιατί δεν μπορούσα να ρίξω άνετα και βέβαια στην τελευταία προπόνηση στα 18μ. έκανα τέσσερα miss. Έτσι αποφάσισα όπως είχα γράψει και σε προηγούμενο post να προπονηθώ στα 5μ. Τα βέλη σε αυτή την απόσταση, μου έδωσαν μια δυνατή αυτοπεποίθηση και μια μεγάλη σιγουριά, ως προς τον έλεγχο της κατάστασης. Ανατρέποντας την αρχική μου απόφαση, στο να μην αγωνιστώ. Την Τετάρτη (τρεις ημέρες πριν τον αγώνα) μου ανακοινώθηκε από τον προπονητή μας, ότι θα συμμετάσχω και στο ομαδικό του Φιλοκτήτη. Έφερα λοιπόν στο μυαλό μου, όλες τις όμορφες στιγμές των αγώνων του ομαδικού με τον Σταύρο και τον Θανάση. Την Φιλία μας, τη δυνατή μας συνεργασία και πάνω από όλα, το πολύ θετικό και διασκεδαστικό κλίμα. Είμαι έτοιμος είπα ! Έτσι, στο προκριματικό αγώνα του Σαββάτου, κατάφερα ατομικό ρεκόρ αγώνων με 275, 281 – 556 πόντους, δίνοντάς μου την 5η θέση στη κατάταξη. Επιτέλους, τα νούμερα που κάνω στις προπονήσεις όταν δεν υπάρχει πρόβλημα…σκέφτηκα… Πολλά βέλη με μεγάλη πίεση, αλλά ελεγχόμενα. Η επόμενη μέρα στον Ολυμπιακό γύρο του ατομικού, με βρήκε με διάφορα πραγματάκια που μου αποσπούσαν την προσοχή (πείνα, δίψα, νύστα, κρύο κ.α. που τους έδωσα μεγάλη σημασία) με αποτέλεσμα τα πολλά τεχνικά λάθη.. Ηττήθηκα φυσικά από τους 32 και ηρέμησα… Περιμένοντας τον αγώνα του ομαδικού, πέρασαν πάρα-πάρα πολλές ώρες…(Δεν λέω πολύ κόσμος, πρώτη φορά στα χρονικά... αλλά ξέφυγε πάρα πολύ από το πρόγραμμα...) Όμως ήρθε η πολύ όμορφη στιγμή που περίμενα από τον Οκτώβρη του 2007. Ξεκινήσαμε το ομαδικό με bye και πάλι bye όπου εκεί κάναμε και την «προπόνηση μας» και την επιλογή των προσώπων που θα ρίχναμε. Μετρήσαμε και φτάσαμε τους 230 πόντους (στους 240). Στην επόμενη «μάχη», με τους πολύ καλούς φίλους μας της Τετραπτερυλλίδας, ρίξαμε το χαμηλότερο μας score, τους 217 πόντους, με αποτέλεσμα να ηττηθούμε και να πάμε για μικρό τελικό (3η ή 4η θέση). Στη συνέχεια, ο επόμενος αγώνας (με την Θεσσαλονίκη), όπου εκεί είπαμε.. πάμε για το Πανελλήνιο ρεκόρ. (έχοντας στο μυαλό μας, τους 230 πόντους που κάναμε στο bye) η ατμόσφαιρα εορταστική, πανηγυρισμοί από τους δικούς μας ανθρώπους... Και… το καταφέραμε και πάλι, 228 πόντους και νέο Πανελλήνιο Ρεκόρ ολυμπιακού γύρου. Συγχαρητήρια Σταύρο, συγχαρητήρια Θανάση..!!! (Ευχαριστούμε τους προπονητές μας Μιχάλη & Νίκο) Έτσι έχουμε πανελλήνια ρεκόρ ολυμπιακού γύρου ομαδικού και στο ανοιχτό (208 πόντοι – Κύπελλο Ελλάδος – Οκτώβριος 2007 - Δεκέλεια) και στο κλειστό. Πολύ μεγάλη η χαρά, τρομερά συναισθήματα, αδρεναλίνη στα ύψη !!! Μου έμεινε πολύ, το συναίσθημα της πολύ γρήγορης αυτοσυγκέντρωσης… Σκέφτομαι Νοερά ότι εκτελώ τέλεια.. αρχικά εξωτερικά (σαν να βλέπω από μακριά – μακρινή Camera) και στην συνέχεια με τα μάτια μου… και στις δύο περιπτώσεις το βέλος είναι 10x ! Η επόμενη φάση είναι που «μιλάω στο τόξο μου και του λέω… ρίχνουμε μόνο 10 ! Και η πραγματικότητα, είναι 10 !
Και το καταχαιρόμαστεεεεεεεεεεεεεε !!!!

- ΥΓ. Πολλά - πολλά μπράβο στους Τίμη, Κώστα, Παναγιώτη, Παύλο - (όλα στο μυαλό.. είναι, ηρεμία και θα φύγει..) Θάνο, "Κουμπάρο" (σου έμεινε Αναστάση... α ρε Μηλτιάδη τι έκανες..), Maira & Era, για τις νίκες τους ,αλλά και για το πολύ ζεστό-Οικογενειακό κλίμα.